Pluizuit leest en bespreekt kinder-en jeugdboeken.

 Titel:

 Wolfsroedel

 Reeks:

 

 Auteur:

 Floortje Zwigtman

 Aantal blz.

 512

 Illustrator:

 (omslag)Annemie Heymans

 ISBN:

 90-261-1813-9

 Uitgever:

 Fontein

 uitgavejaar

 2002

 Vertaler uit…:

 

 Leeftijd:

 + 14

 Thema’s:

 geweld, middeleeuwen

 Prijs: €

 24,98

 

 

Vulpe, Ion en Alexandru sluiten zich bij een roversbende aan om de sleur van het werk in het dorp van zich af te werpen. Ze denken een vrolijke onbezorgde tijd tegemoet te gaan. Na een tijdje vestigen ze zich in een oud, vervallen klooster, Snagov. Een plots opgedoken, geheimzinnige schaapherder wil hen wel helpen. Ook dwaalt er een vreemde kluizenaar rond. Algauw komt er echter een scheuring binnen de groep en moeten de bendeleden kiezen: voor Wolfsroedel of de Jonge Wolven. Van een kleine bende verworden de Jonge Wolven tot een moordende groep onder invloed van de herder. Dan komen ze erachter dat de herder eigenlijk de geest is van een wrede prins uit de middeleeuwen en ook de kluizenaar is niet wie hij is. Voor Ion en Alexander wordt het een nachtmerrie waaruit ze wel willen, maar niet kunnen ontsnappen.

Twee tijdperken worden in dit lijvige verhaal met elkaar verbonden: een bloedige oorlogstijd uit de vijftiende eeuw van het Roemeense Wallachije onder leiding van Vlad Tepes en het roversverhaal uit de negentiende eeuw. De auteur trekt heel wat parallellen tussen beide periodes, waarbij de nadruk ligt op het feit dat er eigenlijk weinig veranderd is. De twee figuren die de jongens uit de bendes manipuleren zijn de geesten uit het verleden die elk op hun manier willen bewijzen dat elke mens in staat is om ofwel goed ofwel kwaad te doen. Zij zetten hun strijd van 500 jaar geleden voort door de handelingen van de jongens. Ion is daar het beste voorbeeld van. Voortdurend wordt hij heen en weer geslingerd tussen ‘het kwade’ in hem dat hem opwindt en ‘het goede’ dat gruwt van al dat bloedvergieten en waarbij hij zichzelf zijn zwakheid verwijt. Zijn vriend Alexandru is veel consequenter en drukt de andere leden telkens de waarheid onder de neus. Hij is het geweten van de bende en wordt opzij gezet.
Het is een hele kluif om dit boek door te kauwen, het is een somber boek over een sombere periode met sombere mensen. Er wordt niet veel gelachen of plezier gemaakt en de keren dat er wel gefeest wordt, is om een overwinning te vieren of een gelukte overval. Je wordt er als lezer zelf zwaarmoedig van als je beseft dat het met de jongens de verkeerde kant opgaat en je er niets aan kan veranderen.
Het is een moeilijk boek om te lezen; je moet erg aandachtig blijven om de verschillende personages – zeker die uit de vijftiende eeuw – goed uit elkaar te houden. De namen van de personages zijn ons niet vertrouwd en hun manier van leven al evenmin.
Dit neemt niet weg dat het boek erg knap is opgebouwd, heel doordacht en dat de bedoeling wel heel goed tot de lezer doordringt. Maar dan moet hij wel de moed opbrengen om het boek uit te lezen. In het begin komt het verhaal nogal moeilijk op gang. Pas als de bende verhuist naar het klooster, komt er meer vaart in; zeker met de komst van die vreemde personages van de herder en de kluizenaar.
Het verhaal wordt verteld door één van de rovers, maar wel op zijn oude dag. Hij vertelt dit verhaal voor de eerste keer, aan zijn zoon. Regelmatig in het verhaal spreekt hij zijn zoon aan door zijn naam te noemen en dat geeft je als lezer wel de geruststelling dat het met hem uiteindelijk toch nog terug goed komt. Uiteindelijk zal hij nog een belangrijke keuze kunnen maken, die hem onsterfelijk kan maken en hem kan geven waar hij heel zijn leven naar verlangd heeft.
Een donker verhaal, soms zelfs gruwelijk, voor echte doorbijters.


Inge Umans

Ons mailadres:pluizuit@hotmail.com

Recensie gemaakt of aangepast op:07 mrt 2005